ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಕಳಶವನ್ನು ಹೊತ್ತ ದೇವದಾಸಿಯರಲ್ಲ ನಾವು..!

ಇದನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ನನ್ನಲ್ಲೊಂದು ವಿಷಣ್ಣ ಭಾವವಿದೆ.

ನಾನಿದನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ..ಆದರೆ ಓದುವವರು ಯಾರು? ನಮ್ಮ ಹಾಗೆ ಯೊಚಿಸುವ ನೀವು.

ಅಂದರೆ ಯಾರಿಗಿದು ತಲುಪಬೇಕೆಂದು ನಾವು ಬರೆಯುತ್ತೇವೆಯೋ ಅವರಿದನ್ನು ಓದುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಂದುಕೊಂಡು ಬರೆಯದೇ ಇರಲಾದೀತೆ?

ಮಂಗಳೂರಿನ ”ಮಾರ್ನಿಂಗ್ ಮಿಸ್ಟ್’ ಹೋಂ ಸ್ಟೇ ಯ ಮೇಲೆ ಹಿಂದೂ ಜಾಗರಣ ಸಮಿತಿಯೆಂಬ ಖೂಳ ಪಡೆ ಧಾಳಿ ನಡೆಸಿ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಅಟ್ಟಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೊಡೆದ ಪೈಶಾಚಿಕ  ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ನೀವೆಲ್ಲಾ ಟೀವಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದೀರಿ. ಆದರೆ ಆ ಖೂಳ ಪಡೆಯನ್ನು ಕೂಳು ಸಾಕಿ ವಿಧ್ವಂಸಕ ಕೃತ್ಯಗಳಿಗೆ ಹುಚ್ಚೆಬ್ಬಿಸಿ ಕಳುಹಿಸುವ ಸೂತ್ರದಾರರು ಯಾರು?ಅದು ಯೋಚಿಸಬೇಕಾದ ವಿಷಯ.

ಇದೇ ವರ್ಷ ಜನವರಿಯಲ್ಲಿ ದ.ಕ.ಜಿಲ್ಲೆಯ ಉಪ್ಪಿನಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಬೃಹತ್ ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜೋತ್ಸವ ನಡೆಯಿತು.  ಅಗ ಅದರ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕಲ್ಲಡ್ಕ ಪ್ರಭಾಕರ ಭಟ್ ಉಗ್ರವಾದ, ಪ್ರಚೋಧನಾತ್ಮಕವಾದ ಭಾಷಣ ಮಾಡಿದರು.  ಹಿಂದೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ಉದ್ಧಾರ ಮಹಿಳೆಯರಿಂದ ಮಾತ್ರ. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರು ಹರಿದ್ರಾ ಕುಂಕುಮ ಶೋಭಿತೆಯರಾಗಿ ಮೈತುಂಬಾ ಸೆರಗನ್ನು ಹೊದ್ದು ಇರುವಂತೆಯೂ, ಅವರು ಹಾಗಿಲ್ಲದೆ ಅನ್ಯ ಕೋಮಿನ ಯುವಕರೊಡನೆ ಒಡನಾಟವಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ಅವರನ್ನು ಸದೆ ಬಡಿಯಿರಿ ಎಂದು ಕರೆನೀಡಿದ್ದರು. ಬಹುಶಃ ಅವರು ನೀಡಿದ ಕರೆ ಆರು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ತನ್ನ ವಿರಾಟ್ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಮೊನ್ನೆನ ಧಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೆರೆದಿದೆ. ’ಅನ್ಯ ಕೋಮು’ ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದೆ.

ಮೊನ್ನೆನ ಧಾಳಿಯ ಹಿಂದಿನ ಹುನ್ನಾರಗಳನ್ನು ನಾವು ಚರ್ಚಿಸುವುದೇ ಬೇಡ..ಅದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ನಮಗೂ ಕೂಡಾ ಒಂದಷ್ಟು ವಿವರಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ. ದೃಶ್ಯ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತರಗೊಂಡ ಘಟನೆಗಳನ್ನಷ್ಟೆ ನೋಡೋಣ…ಅದು ಅನಕ್ಷರಸ್ತರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತೆ….

 ಪುಂಡರೆಂದು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಕಂಡುಬರುವ ಒಂದಷ್ಟು ಹುಡುಗರು ಏಕಾಏಕಿ ಒಂದು ಹೋಂ ಸ್ಟೇ ಒಳಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಇನ್ನೂ ಎಳಸುತನ ಮಾಸದ, ಪ್ರಬುದ್ಧತೆಯ ಹಂತಕ್ಕೆ ಏರದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯರ ಮೇಲೆ ಮುಗಿಬಿದ್ದು ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಚಚ್ಚಿದ್ದಾರೆ. ಆಗ ಆ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯರು ಅರೆಬೆತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು; ಪಾನಮ್ಮತ್ತರಾಗಿದ್ದರು ಎಂಬುದು ದಾಳಿಕೋರರ ದೃಢನಂಬಿಕೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಅದು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾದುದು. ದಾರಿ ತಪ್ಪಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಅವರಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಿ ಅವರನ್ನು ಸರಿ ದಾರಿಗೆ ತರುವುದು ತಮ್ಮ ಘನ ಉದ್ದೇಶ ಎಂಬುದು ಅವರ ಉವಾಚ…

ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕ್ಯಾಮಾರ ಮುಂದೆ ತೋರಿಸುವ ಮೊದಲು ಆ ಕಿರಾತಕರು ಮಾಡಿದ್ದ ಘನಕಾರ್ಯ ಏನೆಂದರೆ ಸ್ವತಹ ತಾವೇ ಪಾನಮತ್ತರಾಗಿ, ಆ ಹೋಂ ಸ್ಟೇಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ತಮ್ಮಷ್ಟಕ್ಕೆ ಹರಟುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನೆಲ್ಲಾ ದರದರನೆ ಎಳೆದೊಯ್ದು ಒಂದೇ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿ ಅವರನ್ನು ಅರೆಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿಸಿ [ ಒಬ್ಬನಂತೂ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳ ಕೆಂಪು ಜಾಕೇಟನ್ನು ಅರೆಸ್ಟ್ ಆಗುವ ತನಕ ಹಾಕಿಕೊಂಡೇ ಇದ್ದ] ಅವರ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಮೊಬೈಲ್, ವಾಚ್, ಬಂಗಾರದ ಚೈನ್, ಹಣ ಮುಂತಾದುವುಗಳನ್ನು ಲಪಾಟಯಿಸಿದರು. ಇದೆಲ್ಲಾ ಆದ ಮೇಲೆ ಅವರನ್ನು ಕ್ಯಾಮಾರ ಮುಂದೆ ತಳ್ಳಿದರು. ಆಮೇಲಿನದೆಲ್ಲಾ ಪೈಶಾಚಿಕ ವಿಜೃಂಬಣೆ.

ಟೀವಿ ಕ್ಯಾಮಾರಾ ಯಾರ ಮೇಲೆ ಪೋಕಸ್ ಆಗಿತ್ತು? ಪೇಪರ್ ಗಳು ಯಾರ ಪೋಟೊವನ್ನು ಟ್ಯಾಗ್ ಲೈನ್ ತರ ಉಪಯೋಗಿಕೊಂಡವು ಎಂಬುದನ್ನು ನಾನು ಹೇಳಲು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಸೂಕ್ಷ ಮನಸ್ಸಿನವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಕಾನೂನು ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆ ಎಷ್ಟು ಹದಗೆಟ್ಟಿದೆ? ಇಡೀ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಸರಕಾರದ ಕೈಯಿಂದ ಹೇಗೆ ಜಾರಿ ಹೋಗಿದೆ? ನೈತಿಕ ಪೋಲಿಸರ ಹೇಗೆ ವಿಜೃಂಭಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ? ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ, ಆಗಾಗ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಧ್ವನಿಗಳು ಈಗ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಉಡುಗಿ ಹೋಗಲು ಕಾರಣವೇನಿರಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ದ.ಕನ್ನಡದಿಂದ ಹೊರಗಿರುವವರು ಈಗ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಹುದು..

ಇದೆಲ್ಲಾ ಹೋಗಲಿ, ನಮ್ಮರಾಜ್ಯದಲ್ಲೊಂದು ಮಹಿಳಾ ಆಯೋಗವಿದೆ. ಅದಕ್ಕೊಂದು ಅಧ್ಯಕ್ಷರಿದ್ದಾರೆ. ಮಹಿಳೆಯರ ಘನತೆಗೆ ಧಕ್ಕೆ ಆದಾಗ ನಿಮ್ಮ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ನಾವಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಅದು ಧಾವಿಸಿ ಬರಬೇಕು.  ಆದರೆ ಅಧ್ಯಕ್ಷೆಗೆ  ಶೋಭಾಕ್ಕನ ಜೊತೆ ನಂಜನಗೂಡಿಗೆ ತೆರಳಿ ಎಡಿಯೂರಪ್ಪನವರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪುರುಸೋತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲಾಗುತ್ತಿರುವ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಒಳಹುನ್ನಾರಗಳನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸುವ ಸಹನೆಯಿಲ್ಲ. ಆಕೆ ಮೊನ್ನೆ ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದಾದರೂ ಏನು? ಹೋಂ ಸ್ಟೇಯಲ್ಲಿದ್ದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಚಾರಿತ್ರ್ಯದ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಆಕೆ ಸಂಶಯವಂತೆ..ಆಕೆ ಮತ್ತೂ ಮುಂದುವರಿದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ತಾಯಿಯ ಮೇಲೆ ಕೂಡಾ ಕಳಂಕದ ಆರೋಪವಿದೆಯಂತೆ. ಆರೋಪಕ್ಕೇನು ಸ್ವಾಮಿ? ಪೋಲಿಸ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ಲೋಕಲ್ ಪೇಪರಿನವರು ಸೇರಿಕೊಂಡರೆ ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದು.. ಇದೇ ಪೋಲಿಸರು ತಾನೇ  ತಾವೇ ಕಾಂಡೋಮ್ ಅನ್ನು ಬ್ಯೂಟಿ ಪಾಲರ್ ಒಂದರಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಅಲ್ಲಿ ಅನೈತಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆಯೆಂದು ಬಿಂಬಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದು..?!  

ಅಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬವನ್ನು ಆಚರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಹಿಗ್ಗಾ ಮುಗ್ಗಾ ಥಳಿಸಿ.ಅವರ ಸ್ವಾಭಿಮಾನಕ್ಕೆ, ಸಂವಿಧಾನದತ್ತವಾದ ಘನತಯ ಬಾಳ್ವೆಗೆ ಧಕ್ಕೆ ತಂದದ್ದು ನಿಜ ತಾನೇ? ಅದನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲಾ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಕಂಡಿದ್ದೇವಲ್ಲವೇ? ಅದು ಆ ಅಧ್ಯಕ್ಷರ ಅರಿವಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲವೇ? ’ಅರಸನ ಅಂಕೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಹೀಗೆಯೇ ಆಗುತ್ತದೆ. ಆಳುವ ಪ್ರಭುಗಳು ಮೊದಲು ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕನಿಷ್ಟ ನೈತಿಕತೆಯನ್ನಾದರೂ ಉಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.ಆಗ ಪ್ರಜೆಗಳೂ ನೀತಿವಂತರಾಗುತ್ತಾರೆ.

ಈ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ರಕ್ಷಕರಲ್ಲಿ ನನ್ನದೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಯಿದೆ. ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆಯನ್ನೇ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಉದಾತ್ತ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ನಮ್ಮದು..ನಮ್ಮ ಪುರಾಣ ಕಾವ್ಯ ಪರಂಪರೆಯನ್ನೇ ನೋಡಿ.ಅಷ್ಟಾದಶಾವರ್ಣನೆಗಳಲ್ಲಿ ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆಯ ವರ್ಣನೆಯೂ ಒಂದು. ಗಂಡಸರೇ, ನೀವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ನಿಮ್ಮ ತೆವಲುಗಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಆ ಪುರಾತನ ವೃತ್ತಿ ಇಂದು ಹಲವು ಬಣ್ಣಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ವಿಜೃಂಭಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತು?

ಯುವಜನಾಂಗ ಬದುಕನ್ನು ಒಂದು ಉತ್ಸವ [ಸೆಲೆಬ್ರೇಷನ್] ವನ್ನಾಗಿ ನೋಡಲು,ಅನುಭವಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತದೆ. ಅನುಭವಿಸಲಿ ಬಿಡಿ. ನಿಮಗ್ಯಾಕೆ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚು? ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಉತ್ಸವ ಎನ್ನುವುದು ಒಂದೆರಡು ದಿನದ ಮೋಜು ತಾನೇ? ಅನಂತರ ಇದ್ದೇ ಇದೆಯಲ್ಲಾ ಬದುಕಿನ ಗೋಳು. ಯಾರಿಗ್ಗೊತ್ತು.ಅದನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಅವರಿಲ್ಲಿ ತಾಲೀಮ್ ನಡೆಸುತ್ತಿರಬಹುದು..ಅವರು ನಿಜದ ರಂಗಕ್ಕೆ ಬರಲಿ, ಅಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಎದುರಿಸಿ ಗೆಲ್ಲಿ. ಹಾಗೆ ಗೆಲ್ಲಬೇಕಾದರೆ ನೀವು ಅವರಿಗಿಂತಲೂ ನೈತಿಕವಾಗಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿರಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾಧಿಸಿ ತೋರಿಸಿ. ಅದು ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದೆ ಹೋದರೆ ಈ ಕಳ್ಳದಾರಿಗಳೆಲ್ಲ ಯಾಕೆ? ನೀವು ನಿಮ್ಮನ್ನು, ನಿಮ್ಮ ಪುರುಷಾಧಿಪತ್ಯವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನೀವೇ ನಮ್ಮ ರಕ್ತದಲ್ಲಿ ಬೆರೆಸಿದ  ಪೊಳ್ಳು ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಈಗಿನ ಯುವ ಜನಾಂಗ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರೆ ಅವರ ನಾಲಗೆಯನ್ನೇ ಬಲಿ ಪಡೆಯವ ಹುನ್ನಾರವೇಕೆ ಸ್ವಾಮಿ?

 ಜನಪ್ರಿಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಂಪರ್ಕ ತಾಣವಾದ ’ಪೇಸ್ ಬುಕ್’ ನಲ್ಲಿ ನಾವು ಮಹಿಳೆಯರೇ ಸೇರಿಕೊಂಡು ರಚಿಸಿಕೊಂಡ ವೇದಿಕೆ;ಗ್ರೂಪ್ ಒಂದಿದೆ. ಅದು ”ಅಂತಃಪುರ’. ಅಲ್ಲಿ ಸಖಿಯರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರವೇಶ. ಅಲ್ಲಿ ನಾವು ನಿರ್ಭಯದಿಂದ ನಾವು ನಮ್ಮ ವ್ಯಯ್ಯಕ್ತಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ತನಕ ಚರ್ಚಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅಲ್ಲಿ ಹಾಸ್ಯವಿದೆ; ನೋವಿದೆ, ನಲಿವಿದೆ., ವಿಮರ್ಶೆಯಿದೆ,ಪರಸ್ಪರ ಹೆಗಲಿದೆ. ಆದರೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಮೌಖಿಕವಾಗಿ ಪರಿಚಿತರಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ  ಮೊನ್ನೆ ಆಗಸ್ಟ್ ೪ರ ಶನಿವಾರದಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಜಯನಗರದ ಹೋಟೇಲ್ ಒಂದರಲ್ಲಿ  ನಾವು ಸುಮಾರು ಮೂವತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರು ಒಟ್ಟು ಸೇರಿದೆವು. ನಾವಲ್ಲಿ ಸೇರುವುದೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ, ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿರುವ ನಮ್ಮ ಸಖಿಯರು ನಮಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನೂ ನೀಡಿದ್ದರು ’ ಜಾಗ್ರತೆ ಕಣ್ರಮ್ಮಾ..ಅಲ್ಲಿಗೇನಾದರೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ರಕ್ಷಕರು ದಾಳಿ-ಗೀಳಿ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಾರು..!’

ಇದು ಎಷ್ಟು ನಿಜ ಅಲ್ವಾ? ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನಮಗೆ ಭಯವಾಗುತ್ತಿದೆ. ನಮ್ಮ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಯಾರೋ ಹದ್ದಿನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ; ನಮ್ಮನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಂದರೆ ನಾವು ಸಂಕೋಚ, ಭಯದಿಂದ ಮುದುಡಿ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಅಲ್ಲಿ ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮಂಗಳೂರಿನ ಸುದ್ದಿ ಚಾನಲ್ ಒಂದರ ವರದಿಗಾರರೊಬ್ಬರಿಂದ ನನಗೊಂದು ಪೋನ್ ಬಂತು. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.’ಮೇಡಂ, ಇಲ್ಲಿ ದಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ ಯಾವ ಹುಡುಗಿಯೂ ನಮಗೆ ಮಾತಾಡಿಸಲು ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ನೀವೇನಾದರೂ ಈಕಡೆ ಬರುವುದಿದೆಯಾ?’.

ಹೌದು ಸ್ವಾಮಿ. ಅವರು ನಿಮಗೇಕೆ ಸಿಗಬೇಕು? ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ನಮ್ಮ ಚಾರಿತ್ರ್ಯ ವಧೆ ಮಾಡುತ್ತೀರಿಲ್ಲಾ.... ’ನೀವೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಅಕ್ಕ-ತಂಗಿಯರು; ತಾಯಂದಿರು” ಎನ್ನುತ್ತಾ  ನಮ್ಮನ್ನು ಮಾರಾಟದ ಸರಕುಗಳಂತೆಯೋ, ಶೋಕೇಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಬೊಂಬೆಗಳಂತೆಯೋ,ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಕಲಶವನ್ನು ಹೊರುವ ದೇವದಾಸಿಯಂತೆಯೋ ಚಿತ್ರಿಸಿದರೆ..? ನಾವು ಯಾರಿಗಾದರೂ ಯಾಕೆ ಸಿಗಬೇಕು?

 ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ತಮ್ಮ  ಸಹಜೀವಿಗಳು ಎಂಬಂತೆ ಕಾಣುವವರಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

 [ಮಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಪ್ರಕಟವಾಗುವ ’ಸಂವೇದಿ’ ಎಂಬ ನಿಯತಕಾಲಿಕಕ್ಕಾಗಿ ಬರೆದಿರುವ ಲೇಖನ ]