ಮಾಳವಿಕಾ ಹೇಳಿಕೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ,,,,

ಸೋಷಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು-ಗಂಡು ಬೇದವಿಲ್ಲದ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರು ಮಾಳವಿಕಾ ಅವಿನಾಶ್ ಮೇಲೆ ಜರಿದುಬಿದ್ದುದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಆಕೆ ಏನು ಹೇಳಿರಬಹುದೆಂದು ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಪೇಪರ್ ಕಟ್ಟಿಂಘ್ ಅನ್ನು ಓದಿದೆ. ಅಂತಹ ಪ್ರಮಾದವೇನೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಎರಡು ವಾರದಿಂದ ಜ್ವರದಿಂದ ಮಲಗಿ,ಎದ್ದು ಸ್ವಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಓದಲಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಟೀವಿ ಕೂಡಾ ಹೆಡ್ಲೈನ್ ಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಹಾಗೇ ಬಿದ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಅಂತರ್ಜಾಲ ಮ್ಯಾಗಝೀನ್ ಒಂದು ಮಾಳವಿಕಾ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ವಿಶೇಶ ಪುರವಣಿಯೊಂದನ್ನು ತಂದಾಗ ಮಾಳವಿಕಾ ಹೇಳಿಕೆ ನೀಡಿದ ಪೇಪರನ್ನು ಹುಡುಕಿ ತೆಗೆಯಲೇಬೇಕಾಯ್ತು.

ಅದು ನಿನ್ನೆ ಶನಿವಾರ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯ ’ ಭೂಮಿಕಾ’ ಮಹಿಳಾ ಪುರವಣಿಯಲ್ಲಿ ಕೋಡಿಬೆಟ್ಟು ರಾಜಲಕ್ಮೀಯವರು ಬರೆದ  ’ರಕ್ತದ ಮೇಲೆ ತೆರಿಗೆ’ ಎಂಬ ಪ್ರಧಾನ ಲೇಖನಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಐದು ಮಹಿಳೆಯರಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಸಂಗ್ರಹಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಳವಿಕಾ ಅವರದೂ ಒಂದಾಗಿತ್ತು.

ಓದಿದೆ. 

ಸ್ವಲ್ಪ ವಿವರವಾದ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಅವರದು. ಹಾಗಾಗಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಓದಿದೆ.  ಅಂತಹ ಹೀಯಾಳಿಕೆಗೆ ಕಾರಣವಾದ ಅಂಶಗಳು ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ದಡ್ಡಿ ಇದ್ದೀರಲೂಬಹುದು. ಅನಂತರ ಹೆಡ್ಡಿಂಗ್ ನೋಡಿದೆ; ’ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡ್ ಗಳು ಬೇಕಿಲ್ಲ!” ಅಲ್ಲೊಂದು ಅಶ್ಚರ್ಯಜನಕ ಚಿನ್ನೆ ಇತ್ತು. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಇಂತಹ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಪತ್ರಿಕೆಯವರು ಬರಹದ ಮೂಲಕ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಪೋನಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇವರು ಹೇಳಿದುದನ್ನು ಅವರು ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಆಮೇಲೆ ಅವರೇ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಹೆಡ್ಡಿಂಗ್ ಕೊಟ್ಟ್ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಗಮನಿಸಿ: ಒಂದು ಲೇಖನಕ್ಕೆ ನೀವು ಕೊಡುವ ಹೆಡ್ಡಿಂಗ್ ಗಳಿಗೆ, ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಚಿಹ್ನೆಗಳಿಗೆ ಲೇಖನದ ಆಶಯವನ್ನೇ ಬದಲಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯಿರುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಮಾಳವಿಕಾ ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯದ ಹೆಡ್ಡಿಂಗ್ ಕೇವಲ ಒಂದು ಸ್ಟೇಟ್ಮೆಂಟ್ ಆಗಿದೆ. ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೊಂದು ಅಶ್ಚ್ರ್ಯಜನಕ ಚಿಹ್ನೆಯನ್ನು ತಗುಲಿಸಲಾಗಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಮತ್ತೊಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯಜನಕ ಚಿಹ್ನೆಯನ್ನು ಲಗತ್ತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅದು ಯಾಕೆ ಅಲ್ಲಿ ನೇತಾಡಿಕೊಂಡಿದೆ ಎಂದು ನನಗರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಮಾಳವಿಕ ಹೇಳಿರುವುದನ್ನು ಒಂದೇ ಫ್ಯಾರ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅವರು ಒಂದೇ ವಿಷ್ಯ ಹೇಳಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಮೂರು ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಬಹುರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಂಪೆನಿಗಳ ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡ್ಗಳ ಡಂಪಿಂಗ್ ಯಾರ್ಡ್ ಭಾರತ ಆಗುತ್ತಿರುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ ಅವರು ಪರಂಪರೆಯಿಂದ ನಮ್ಮ ತಾಯಂದಿರು ಬಳಸುತ್ತಾ ಬಟ್ಟೆ ಹೆಚ್ಚು ಹೈಜನಿಕ್ ಆಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದವರು ಮುಂದುವರಿದು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಅದನ್ನು ಬಳಸುವುದು ಕಷ್ಟ ಎಂದು ಮುಂದುವರಿದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಂತೆ ನಾವು ಕ್ರಮೇಣ ಟ್ಯಾಂಪೂನ್ ಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಮೂರನೆಯದಾಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡ್ ಬಳಸುತ್ತಿರುವವರ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ನಾಲ್ಕನೆಯದಾಗಿ ಬಹುಮುಖ್ಯವಾದ ಅಂಶವನ್ನೊಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ . ಅದು; ಶೇ೧೨ ಜಿಎಸ್ ಟಿಯಿಂದ ಡಿಮಾಂಡ್ –ಸಪ್ಲೈ ಆಧಾರಿತವಾದ ಪ್ಯಾಡ್ ಬಳಕೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆಯೆಂಬುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಒಂದು ವೇಳೆಯಿದ್ದರೂ ಬೇರೆ ಪರಿಸರಸ್ನೇಹಿ ಪರ್ಯಾಯಗಳಿಗದು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡಲಿ. ಇದಿಷ್ಟು ಮಾಳವಿಕಾ ಹೇಳಿದ್ದು.

ಮುಟ್ಟಿನ ಸಂಕಟಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳ ಹೊರಟರೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮಹಿಳೆಯೂ ಒಂದೊಂದು ಕಾದಂಬರಿ ಬರೆಯಬಹುದು. ಅಷ್ಟು ಸರಕು ಆಕೆಯಲ್ಲಿದೆ. ಅದೂ ಮನೆಯಿಂದ ಏಳು ಗಂಟೆಗೆ ಹೊರಟು ಮತ್ತೆ ಏಳುಘಂಟೆಗೆ ಮನೆ ಸೇರುವ, ದಿನಾ ಹದಿನಾರು ಮೈಲಿ ನಡೆಯಬೇಕಾದ ಅವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ನಮ್ಮ ಕೌಮಾರ್ಯವನ್ನು ದಾಟಿ ಬಂದುದು ಒಂದು ಸಾಹಸವೇ ಸರಿ. ಅದೂ ಮಳೆಗಾಲದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಅವಸ್ಥೆ ಹೇಳುವುದೇ ಬೇಡ. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಶೌಚಾಲಯವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ- ಪಿಯೂಸಿ ತನಕ- ಗಿಡ, ಪೊದೆ ಮರೆಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಖಾಸಗಿತನವನ್ನು ನಾವು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನ ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯ ಹತ್ತಿರ ’ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ’ ನಾವು ಎಷ್ಟು ಅಂತರವನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು ಅಂದರೆ ಐದು ಜನ ಕೂತುಕೊಳ್ಳುವ ಬೆಂಚಿನ ಮೂರೇ ಜನ ಕೂತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅವಳೊಂದು ತುದಿ..ಉಳಿದಿಬ್ಬರು ಇನ್ನೊಂದು ತುದಿ. ಸಹಿಸಲಸಾಧ್ಯವಾದ ವಾಸನೆ. ಆದರೆಒಂದು ದಿನವೂ ಆಕೆಯ ಮನನೋಯಿಸಿ ಮಾತಾಡಿದವರಲ್ಲ. ಉಳಿದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಒಂದು.

ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ನ್ಯಾಪಕಿನ್ ಗಳು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಬಂದ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಇದೆಯಲ್ಲಾ, ಅದು ಮೇರುಪರ್ವತದಷ್ಟು. ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ತುರ್ತುಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಡಂಗಳು ಅದನ್ನು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಯರಿಗೆ ವಿತರಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ನೆಮ್ಮದಿಯ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟ ಅಮ್ಮಂದಿರಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಒಬ್ಬಳು.

ನನ್ನ ಆರಂಭದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಮತ್ತು ನನ್ನ ಹಿಂದಿನ ತಲೆಮಾರಿನ ಮಹಿಳೆಯರು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು. ಆಗ ಕಾಟನ್ ಬಟ್ಟೆಗಳು ಯಥೇಚ್ಚವಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ. ಆದರೆ ಮೈಮನಗಳನ್ನು ಮುದುರಿಸಿಕೊಂಡು ಮನೆಯಿಂದ ಆಚೆಕಡೆ ’ ಕಾಗೆ ಮುಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು’ ಅಸ್ಪರ್ಶ್ಯಳಾಗಿ ಮೂರು ದಿನ ಹೊರಗೆ ಕೂರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ. ಮೊದಲ ಬಾರಿ-ಋತುಮತಿಯಾದಾಗ ಫಲಭರಿತ ಮರದಡಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿ ಊರವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕರೆದು ಆರತಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸೋದರಮಾವನ ಮನೆ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ. ಬಟ್ಟೆಗಳ ಕಾಲದ ನಂತರ ಬಂದಿದ್ದೇ ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡಿನ ಕಾಲ . ಅದೀಗ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ’ ಆ ದಿನಗಳನ್ನು’ ಆಳುತ್ತಿರುವ ವಸ್ತು. ಆದರೆ ಅದರಲ್ಲಿರುವ ಹಾನಿಕಾರಕ ಗುಣ್ಗಳನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡ ಪರಿಸರತಜ್ನರು, ಎನ್ಜಿಓಗಳು ಬಟ್ಟೆಯ ಪ್ಯಾಡ್ ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

 ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ನ್ಯಾಪ್ಕೀನ್ ಗಳ ಬದಲಿಗೆ ಇನ್ನೇನಾದರೂ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾದ ವಸ್ತು ಬಂದಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಹಂಬಲಿಸಿದವಳಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಒಬ್ಬಳು. ಅದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವಾಗಿದ್ದು, ನಮಗೆ ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸುವುದು ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತು? ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ  ವಿಸರ್ಜಿಸುವುದು ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಜ್ನಾನವಿದ್ದ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ನಾವು ನಡೆದಾಡುವ ಹಾದಿಗಳಲ್ಲಿ, ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸಿದ ನ್ಯಾಪಕ್ನಿನ್ ಗಳು ನಿಮಗೆ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ಬಾರಿಯಾದರೂ ಕಂಡಿರಲೇಬೇಕು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾಯಿಗಳು ಅದನ್ನು ಕಚ್ಚಿ ಹರಿದು ತಿನ್ನುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿರಲೂ ಸಾಕು. ಅಗೆಲ್ಲಾ ಒಂಥರಾ ಕಸಿವಿಸ್ಗೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಅಂಶಗಳಿರುವುದರಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಹುಗಿದರೂ ಅದು ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಮಿಳಿತಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಸುಟ್ಟರೆ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಹಾನಿಕಾರಕ ಅಂಶಗಳು ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಎಂದು ವರದಿಗಳು ಹೇಳುತ್ತವೆ.

ನಾನು ಆಗಾಗ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶೌಚಾಲಯಗಳನ್ನೂ ಬಳಸುತ್ತೇನೆ. ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಬಳಸಿದ ನ್ಯಾಪಕಿನ್ ಗಳು ಕಾಣಸಿಗುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ, ಅಲ್ಲಿ ದಕ್ಕೆಂದೇ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಬಕೇಟ್ ಇಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಹಾಕದೇ ಶೌಚಾಲಯದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೇ ಹಾಕಿರುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಶೌಚಾಲಯದ ಗುಂಡಿಗೇ ಹಾಕಿ ಅದು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ? ಪ್ರಪಂಚದ ಅತ್ಯಂತ ಎತ್ತರದ- 18380 ಅಡಿ- ಮೋಟಾರು ರಸ್ತೆಯಾದ ಕಾರ್ದುಂಗಲ ಪಾಸ್ ನಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದು ಮಹಿಳಾ ಶೌಚಾಲಯವಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಯೂ ಉಪಯೋಗಿಸಿದ ನ್ಯಾಪ್ಕೀನ್ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಬಿಸಾಕಿಹಾಕಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಎಂದಾದರೂ ನಮ್ಮ ಪುರುಷ ಜವಾನರೇ ಶುಚಿಗೊಳಿಸಬೇಕಷ್ಟೇ. ಇಂತಹ ಬೇಜವಬ್ದಾರಿತನದಿಂದಲೇ ಇರಬೇಕು ಮನಾಲಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಜೋಜಿಲ ಪಾಸ್ ಹತ್ತಿರ ಸಿಕ್ಕುವ ಪುಟ್ಟ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಮಹಿಳಾ ಶೌಚಾಲಯಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿನ ಅಂಗಡಿಯವರು ಬೀಗ ಜಡಿದಿದ್ದರು. ನಾವು ಮನವಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ ಬೀಗ ಕೊಡಲೇ ಇಲ್ಲ.

ನಿಜ, ನಾನು ನನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಮೊದಲ ’ ಆ ದಿನದಲ್ಲಿ’ ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ನ್ಯಾಪಕಿನ್ ಅನ್ನೇ ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅವಳು ಪರಿಸರ ಕಾಳಜಿ ಗುಣ ಹೊಂದಿದವಳಾದ ಕಾರಣ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಬದಲಿಗೆ ಇನ್ನೇನಾದರೂ ಬಳಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಅಂತ ’ಶೀ ಕಪ” ತರಿ’ಸಿಕೊಂಡಳು. ಆದರೆ ಅದರ ಬಳಕೆ ಆಕೆಗೆ ಇರಿಸುಮುರಿಸು ಉಂಟಾದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ  ಲೈಪ್ ಲಾಂಗ್ ಇನ್ವೆಸ್ಟ್ ಮೆಂಟ್ ಅಂತ Eco Femme ಬಟ್ಟೆಯ ಪ್ಯಾಡ್ ತರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಅದನ್ನು ಪರ್ಸ್ ತರಹ ಮಡಿಚಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೊಂದು ಪರ್ತ್ಯೇಕವಾದ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಬ್ಯಾಗ್ ತರಹದ ಟ್ರಾವಲ್ ಪೌಚ್ ಇದೆ. ಸ್ರಾವದ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆತಕ್ಕಂತೆ ದೊಡ್ಡ ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕ ಸೈಜ್ ನ ನಾಲ್ಕು ಜೊತೆ ಪ್ಯಾಡ್ಗಳು. ಆದರೆ ತುಂಬಾ ಸ್ರಾವವಿರುವವರು, ದೀರ್ಘಕಾಲ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗಿರಬೇಕಾದವರು ಮಧ್ಯದ ಎರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಧಿಕ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಮರ್ತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ಗಳನ್ನೇ ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯ.

ಆ ದಿನಗಳ ವಿಷ್ಯಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಮಹಿಳೆಯರೂ ಒಂದೇ..ಹಿಂದೆ ಕಲೆ ಆದಾಗ ಅಪರಿಚಿತ ಮಹಿಳೆಯರು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿ ಎಚ್ಚರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ರೈಲು, ಬಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ಅಪತ್ಕಾಲದ ಬಂಧುಗಳಂತೆ ತಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಕೊಟ್ಟವರಿದ್ದಾರೆ. ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಗೆಳತಿಯರೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದೆಮುಂದೆ ಕವರ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಲೇಡಿಸ್ ರೂಂ ತನಕ ಬಿಟ್ಟವರಿದ್ದಾರೆ. ಕಷ್ಟಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ತಂದು ಕೊಟ್ಟ ಗೆಳೆಯರಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಲೇಖನ ಬರೆಯಲು ನೆಪವಾದ ಮಾಳವಿಕರೂ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹವಲಯದವರಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ನಾನು ಒಮ್ಮೆಯೂ ಮಾತಾಡಿಸಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆಕೆಯೂ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆ ನಾನೂ ಒಬ್ಬಮಹಿಳೆ ಹಾಗಾಗಿ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ ಕ್ರಿಟಿಟಿಸಿಸಂಗೆ ಒಳಪಡಿಸೋಣ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಆಕೆ ಬಿಜೆಪಿಯ ವಕ್ತಾರೆ ಆಗಿರದೆ ಒಬ್ಬ ಸೆಲೆಬ್ರಿಟಿ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಗೆ ಇಷ್ಟು ಮಹತ್ವ ಬರುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲವೆನಿಸುತ್ತದೆ.

ಆದೇನೆ ಇರಲಿ ಈಗ, ಭೂಮಿಗೂ ಹಿತ, ದೇಹಕ್ಕೂ ಹಿತ ಎಂಬ ಉದ್ದೇಶದಡಿ ಕೆಲವು ಎನ್ಜಿಓಗಳು ಬಟ್ಟೆಯ ಪ್ಯಾಡ್ ಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಾರೆ; ವಿತರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಂತದ್ದನ್ನು ಜಿಎಸ್ಟಿಯಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿ ಸರಕಾರವೇ ಅದರಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಖರೀದಿ, ಶಾಲಾಬಾಲಕಿಯರಿಗೆ, ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶದ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಅತೀ ಕನಿಷ್ಟ ದರದಲ್ಲಿ ವಿತರಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಆಗ ಮಹಿಳೆಯರು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನಡೆಯುತ್ತಾ